Op 21 augustus 1911, op een maandag, werd op klaarlichte dag La Gioconda, beter bekend als de Mona Lisa, uit het Louvre in Parijs ontvreemd. Het beroemdste schilderij ter wereld, een portret van Lisa di Antonmaria Gherardini di Montagliari, de vrouw van de koopman Francesco di Giocondo, bleek verdwenen op 22 augustus. De dag erna werd door de schilder Louis Béroud de lege plek ontdekt. Eerst dacht men dat het werk ter restauratie was weggehaald, maar dat bleek niet zo te zijn en er brak paniek uit.
Onderzoeken werden gedaan, mensen werden ondervraagd maar het liep op niets uit. Ruim twee jaar lang bleek het schilderij van de grootmeester Leonardo da Vinci onvindbaar. Maar toen bood de dief, Vincenzo Peruggia, het werk aan de kunsthandelaar Alfredo Geri in Florence aan. Peruggia was glazenier en werkzaam in het Louvre om kostbare werken achter glas te plaatsen. Hij had zich op die bewuste 21 augustus 1911 verstopt en vlak voor sluitingstijd met het doek het museum verlaten, om het vervolgens 2 jaar lang in een koffer onder zijn bed te verstoppen. (Laat dat even op je inwerken)
Alfredo Geri sprak af met Peruggia in hotel Tripoli (nu Hotel La Gioconda 😃 ) in Florence, samen met Giovanni Poggi, de directeur van het Uffizi. Kort daarna werd Peruggia gearresteerd. Zijn motief: hij was van mening dat het werk door Napoleon gestolen was en in het Uffizi hoorde te hangen. Hij werd veroordeeld en zat ook korte tijd vast.
Het schilderij keerde uiteraard terug naar Parijs en op 4 januari 1914 was het daar weer te zien. Uiteraard vertrok het niet meteen uit Italië: het ging kort in de Franse ambassade van Rome, de Galleria Borghese in Rome en ook het Uffizi. Had Vincenzo Peruggia weliswaar kort maar toch een klein beetje zijn zin gehad.
En Peruggia? Hij moest terechtstaan voor een rechtbank in Florence, waar hij ook krankzinnig werd geacht. Waargebeurd: hij kreeg het volgende vraagstuk voorgelegd:
“In een boom zitten twee vogels. Als een jager er één doodschiet, hoeveel zitten er dan nog in de boom?”; “Eén!” antwoordde Peruggia, terwijl volgens de psychiater dat uiteraard nul moest zijn, omdat de andere vogel zou zijn weggevlogen. Zijn straf werd mild en na de uitspraak (6 maanden) werd hij onmiddellijk vrijgelaten en door bevriende studenten beloond met een ingezameld bedrag van 4500 lire.
